گفته می‌شود منطقه ای که پکن در آن قرار دارد، از هزاره اول پیش از میلاد، مسکونی بوده است و به آن جی گفته می‌شده است. این شهر باستانی، امروزه دیگر کاملاً مفقود شده و تلاش باستان شناسان برای یافتن بقایای آن تاکنون ناکام مانده است.چند قرن پس از میلاد، پکن به صورت چند شهر بسیار کوچک نزدیک به هم وجود داشته است تا اینکه ۱۰ قرن پس از میلاد -در زمان حکمرانی سلسله خیان لیائو- به صورت شهر مستقلی به عنوان پایتخت جنوبی انتخاب شد.

پس از حمله مغول‌ها و به قدرت رسیدن قوبلای قاآن؛ از آنجا که او می‌خواست به عنوان امپراتور چین بر تخت بنشیند، پکن به موقعیت ممتازی دست یافت چون کوبلای خان این شهر را به عنوان پایتخت امپراتوری خود برگزید.

چندین قرن بعد در سال ۱۹۴۹ و با به قدرت رسیدن مائوئیست‌ها، برای چندمین بار طی چند قرن اعلام شد پایتخت از پکن منتقل نخواهد شد. پس از آن تاریخ معاصر پکن آغاز می شود که مهمترین ویژگی آن رشد باورنکردنی شهر است.

از آنجا که پکن سابقه تاریخی بسیار زیادی دارد و پایتخت چین است، در آن جاذبه های گردشگری فراوانی وجود دارد. بدون شک مهم ترین آن‌ها دیوارهای قدیمی شهر است که روزگاری گرداگرد شهر احداث شده بودند. امروزه بسیاری از دروازه‌ها و دیوار اصلی تخریب شده‌اند و به جای آن بزرگراه‌ها و خیابان‌های جدید احداث شده است تا جریان حمل ونقل در این کلانشهر روان باشد.علاوه بر این دیوار که روزی بر دور شهر کشیده شده است، در پکن دیوار معروف دیگری وجود دارد. این دیوار که در دوره حکومت تاتارها احداث شده است یکی از پرجاذبه ترین مجموعه قصرهای جهان را در خود جای داده است. درون این دیوار شهر ممنوعه قرار دارد. این مجموعه قصرها که در طول حکمرانی سلسله های مینگ و کینگ بر چین محل استقرار امپراتور بوده است اینک تحت عنوان موزه قصر یکی از جاذبه های گردشگری پکن به شمار می رود.

۹ هزار و ۹۹۹ ساختمان این مجموعه که در میان دیواری به ارتفاع ۱۰ متر و خندقی به عمق ۶ متر محصورند در سال ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند و سالانه از محل بازدید گردشگران داخلی و خارجی درآمد بسیار زیادی نصیب پکن می‌کنند. این مجموعه دقیقا در شمال میدان تیان آنمن قرار دارد.

یکی دیگر از جاذبه های گردشگری پکن، میدان معروف تیان آن من است. این میدان، یادآور انقلاب کمونیستی جمهوری خلق چین است. در اطراف تیان آنمن تالار بزرگ خلق، چندین یادواره انقلاب و موزه انقلاب و تاریخ قرار گرفته‌اند.

دیگر جاذبه های گردشگری پکن دریاچه‌های مصنوعی، پارک‌ها و معابد قدیمی هستند.

شهر ممنوعه به روایتی وسیع‌ترین و کامل‌ترین مجموعه معماری چوبی در جهان بشمار می‌رود. احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستور جو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ ( قریب ۵۰۰ سال) جمعا ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت. این اثر نادر با ساختگاهی مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» (Meridian Gate) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» (Gate of Divine Might) قرار دارد. دیوار ها ضخیم هستند و طوری طراحی شده اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.شهر ممنوعه کاملا طبق نظام تشریفاتی سلسله‌های فئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده است. طرح کلی، وسعت ،شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است. سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپرتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می‌شود. این قصر دارای مجلل ترین معماری در شهر ممنوعه است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده است. ارتفاع آن ۴۰ متر است که به لحاظ ارتفاع، بلند ترین بنای شهر ممنوعه است.

در فرهنگ چین، اژدها نماینده قدرت امپراتوری است و امپراتور “پسر آسمانی” اژدهای حقیقی” نامیده می‌شود. درون قصر تای حه در بالا و پایین با حدود ۱۳ هزار شکل اژدها تزیین شده است.

تعداد قصرها و اتاق‌ها در شهر ممنوعه بسیار زیاد است. می‌گویند جمعا ۵/۹۹۹۹ اتاق در آن وجود دارد. به اعتقاد پیشنیان چینی، اقامتگاه امپراتوران آسمانی دارای ۱۰ هزار اتاق است و امپراتورانی که پسر امپراتور آسمانی دانسته می‌شدند باید خویشتندار بوده و نمی‌بایست از شمار اتاق‌های امپراتور آسمانی تجاوز می‌کردند. از این رو شمار اتاق‌های شهر ممنوعه نیم اتاق کمتر از شمار اتاق‌های کاخ آسمانی است. (آن نیم اتاق ظاهرا تنها یک راه پله را در بر می‌گیرد ) .

طبق یادداشت های تاریخی، در سلسله مینگ ۱۰۰ هزار صنعتگر و یک میلیون کارگر در ساخت این مجموعه عظیم باستانی شرکت داشته‌اند.

از دیگر اثار دیدنی این شهر میتوان به نامهای زیر اشاره کرد:

۱ – دروازه نیروی ایزدی ۲ -دوان من ۳- معبد سلطنتی اجدادی ۴- ومن(دروازه نیمروز) ۵- دونگ هوامن(دروازه گلباران شرقی) ۶- دروازه گلباران غربی ۷- تای حه من (دروازه هارمونی بزرگ) ۸- میدان هارمونی ۹- قصر تای حه ۱۰- قصر جون حه ۱۱- قصر بایو حه ۱۲ – دروازه و قصر صلح و آرامش ۱۳- دروازه پاکی بهشتی ۱۴- قصر پاکی بهشتی ۱۵ – باغ های کاخ سلطنتی

قصر تابستانی پکن که در سال ۱۷۵۰ میلادی ساخته شده است، شاهکاری در طراحی باغ‌های چینی است. در این محوطه چشم‌انداز طبیعی تپه‌ها و آب‌ها با سرسراها، معابد، پل‌ها و قصرهای ساخته دست بشر ترکیب شده است و مجموعه‌ای هماهنگ که واجد ارزش‌های زیباشناختی والایی است را به وجود می‌آورد. مجموعه باستانی قصر تابستانی پکن از سال ۱۹۹۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.تپه «عمر طولانی» (با ارتفاعی حدود ۶۰ متر) و دریاچه کونمینگ (که حدود دو سوم مساحت کل مجموعه را تشکیل می‌دهد) مهم‌ترین عناصر طبیعی مجموعه قصر تابستانی پکن هستند. این مجموعه که در کل نزدیک به ۳ کیلومتر مربع مساحت دارد، حدود ۷۰ هزار متر مربع از عمارت‌های گوناگون را در خود جای داده است. مجموعه قصر تابستانی در حومه ناحیه هایدیان و در ۱۵ کیلومتری مرکز پکن واقع شده است. هسته اولیه این مجموعه در زمان حکومت سلسله جین (۱۲۳۴ ـ ۱۱۱۵) ساخته شد و طی دوران حکومت امپراتوران فئودال این سلسله گسترش یافت. اما در دوره حکومت سلسله کینگ (۱۹۱۱ ـ ۱۶۴۴) بود که این مجموعه به شکل فعلی خود درآمد و به یک باغ مجلل سلطنتی تبدیل شد که اسباب سرگرمی خانواده‌های سلطنتی را فراهم می‌آورد. مجموعه قصر تابستانی پکن مانند بسیاری دیگر از مجموعه باغ‌های سلطنتی چین از سه تپه و پنج باغ (تپه عمر طولانی، تپه چشمه یشم و تپه معطر؛ باغ خیزاب‌های زلال، باغ بهار جاودان، باغ کمال و تابندگی، باغ آرامش و تابندگی و باغ آرامش و لذت) تشکیل شده است. صنعت‌گران و هنرمندانی که در ساخت این مجموعه شرکت داشتند با سرمشق قرار دادن طبیعت، مناظری بدیع و عمارت‌هایی خلق کردند که نمونه‌ای از اوج معماری و هنر چین در آن زمان است. مجموعه قصر تابستانی پکن که حول محور «برج بخورات بودایی» ساخته شده است، بیش از ۳ هزار سازه و عمارت کوچک و بزرگ چون پل‌ها، راهروها، تالارها، برج‌ها و… را در خود جای داده است. این مجموعه را می‌توان به چهار محوطه اصلی که عبارتند از: محوطه تپه پیشین، محوطه تپه پسین و پشت دریاچه، محوطه بارگاه و محوطه جلوی دریاچه تقسیم کرد.

محوطه تپه پیشین: این محوطه باشکوه‌ترین بخش قصر تابستانی پکن است و بیشترین بناها و عمارت‌های این مجموعه را در خود جای داده است. این محوطه از طرحی متمایز با دیگر نقاط مجموعه برخوردار است و عمده عمارت‌های آن در طول محوری ساخته شده‌اند که دریاچه کونمینگ را به مرکز تپه وصل می‌کند. از جمله عمارت‌های مهمی که در این محوطه قرار گرفته‌اند می‌توان به دروازه ابرهای متفرق، تالار ابرهای متفرق، تالار افتخار اخلاقی، برج بخورات بودایی، تالار بحر خرد و… اشاره کرد.

محوطه تپه پسین و پشت دریاچه: هر چند عمارت‌های کمتری در این بخش به چشم می‌خورند، اما این محوطه از نظر چشم‌انداز طبیعی بسیار زیبا و چشم‌نواز است و درختان همیشه سبز انبوه و گذرگاه‌های پیچ در پیچی را در خود جای داده است. بازدیدکنندگان از این محوطه آرامش و زیبایی نادری را تجربه می‌کنند که در کمتر نقطه‌ای از جهان می‌توان نظیر آن را پیدا کرد. از جمله زیباترین بخش‌های این محوطه می‌توان به باغ جاذبه‌های هماهنگ و کوی سوژو اشاره کرد.

محوطه بارگاه: این محوطه جایی است که امپراتریس دواگر سیکسی و امپراتور گوانگجو با صاحب‌منصبان و وزرای خویش دیدار می‌کردند و به رتق و فتق امور مملکتی و استراحت می‌پرداختند. بازدیدکنندگان از این محوطه پس از عبور از دروازه شرقی عمارت‌های اصلی تشکیل‌دهنده قصر تابستانی پکن را می‌بینند که عبارتند از تالار سخاوت و طول عمر (که دفتر کار امپراتور محسوب می‌شده است)، تالار خیزاب‌های یشمی (که محل زندگی امپراتور گوانگجو بوده است)، تالار طول عمر شادمانه (که محل زندگی امپراتریس سیکسی بوده است) و تالار فضیلت و تناسب (که محل سرگرمی امپراتریس بوده است.

محوطه جلوی دریاچه: این محوطه که از نظر مساحت بزرگترین بخش مجموعه است، دریاچه کونمینگ و سواحل شرقی و غربی آن را در خود جای داده است. پل هفده قوس و جزیره نانهو در کنار خود دریاچه که با امواج کوچک و لرزان به استقبال درختان بید مجنونی می‌آید که برای بوسه زدن به سطح آب سر بر روی دریاچه خم کرده‌اند، از دیدنی‌ترین قسمت‌های این محوطه هستند.

مانند بسیاری دیگر از قصرها و باغ‌های سلطنتی پکن، بخش‌های زیادی از مجموعه قصر تابستانی در سال ۱۸۶۰ و در جریان هجوم نیروهای انگلیسی و فرانسوی به چین دستخوش ویرانی و آتش شد. اما در سال ۱۸۸۸ امپراتریس دواگر سیکسی از محل بودجه نیروی دریایی چین، به مرمت این مجموعه اقدام کرد، آن را باغ تابستانی خواند و به اقامتگاه خود تبدیل کرد. همچنین این مجموعه بار دیگر در سال ۱۹۰۰ و در جریان هجوم نیروهای متحد هشت کشور به چین صدمه دید که آسیب‌های ناشی از این حمله نیز در سال ۱۹۰۲ ترمیم شد.

در سال ۱۹۲۴، هنگامی که پس از پیروزی انقلاب چین آخرین امپراتور این کشور از شهر ممنوع بیرون رانده شد، درهای مجموعه قصر تابستانی پکن نیز مانند بسیاری دیگر از بناهای سلطنتی این کشور به روی عموم مردم گشوده شد.

معبد آسمانی بزرگ ترین و کامل ترین قربانگان باستانی در چین به حساب می آید. پادشاهان سلسله های مینگ و چینگ هر سال در این معبد مراسم پرشکوهی برای آسمان و برکت محصولات فراوان بر پا کرده اند . شاه در چین فرزند آسمان نامیده می شده و با این هویت کشور را حکمفرمایی می کرده است . لذا برگزاری مراسم قربانی آسمان اختیار خاص شاه بوده است معبد آسمانی در جنوب شهر ممنوعه قرار دارد و مساحت آن ۴ برابر شهر ممنوعه است . جنوبی ترین دیوار معبد آسمانی چهار گوشه ؛ نشانه زمین و شمال ترین ضلع دیوار نیم دایره نشانه آسمان است . این طراحی از ایده باستانی چین درباره آسمان گرد و زمین چهار گوشه سر چشمه گرفته است .معبد آسمانی به معبد داخلی و خارجی تقسیم می شود و دو دیوار گرد دوردور آن را فرا گرفته است . ساختمانهای اصلی در یک خط از جنوب تا شمال معبد داخلی آرایش یافته است که شامل یوان چیو ؛ “خوان چون یو” و سالن” چی نیان” می باشد .” یوان چیو” یک سکوی سنگی دارای سه طبقه است ؛ قطعات سنگهای پله ای و نرده ها همگی با عدد نه در نه نصب شده است . زایراعدد نه نماد آسمان ها می باشد سکوی” یوان چیو” محل اصلی برای نیایش آسمانی است .

“خوان چون یو” سالن بزرگ دوار با ترکیبات چوبی است و از دیدنی های شگفت آور این قسمت ؛ شنیدن انعکاس صدا از دیوار سنگ است . اگر دو نفر جداگانه در دو طرف دیوار شرقی و غربی بایستند و به طرف شمال چهره به دیوار صحبت کنند؛ امواج صدای آنان به وضوح و دایما به گوش طرف مقابل می رسد

سالن “چی نیان” با شکوه ترین ساختمان معبد آسمانی است و ارتفاع آن سی و هشت متر و قطرآن سی و دو ممیز هفتاد و دو متر است و بر پایه سنگی دوار قرار دارد . پادشاهان هر سال در این سالن مراسم برکت محصولات فراوان را برگزار می کردند.

اگر به پکن سفر کنید حتما از دیوار چین – شهر ممنوعه و پارک تابستانی و معبد آسمانی دیدن کنید زیرا این آثار نماینده عالی ترین سطح معماریهای باستانی چین است. در این میان معبد آسمانی کاملترین و دامنه دارترین مجموعه معماریهای موجود عبادی این کشور است.

دیوار بزرگ چین یکی از شاهکارهای معماری بشر است. این دیوار مانند یک اژدهای عظیم، به طول ۶۷۰۰ کیلومتر از میان صحراها، چمنزارها، کوه ها و فلات ها، از غرب تا شرق کشور چین عبور کرده است. این دیوار حدود ۲۷۰۰ سال پیش ساخته شده است. این دیوار عظیم الجثه در اصل در ایالات “یان”، “زائو” و “کین” در فصول مختلف سال در برابر هجوم لشگر های متخاصم، همانند یک دیواره دفاعی و یک اثر نفوذ ناپذیر، برای جلوگیری از یورش قبیله های وحشی به شهرها ساخته شده است. در ساختن این دیوار، از مصالح و نیروهای انسانی بیشماری از جمله سربازان، زندانیان و مردم بومی استفاده شده است. دیوار چین سمبل و نشانه بارزی از خرد، پشتکار و سر سختی مردم چین است. اما یکی از نکات جالب توجه که در ساخت این دیوار وجود دارد، استفاده از آرد برنج در ساختار آجرهای آن است. به این شکل که معماران و طراحان دیوار چین برای آنکه به آجرهای دیوار استحکام بیشتری ببخشند، به ترکیبات سازنده آن، آرد برنج نیز افزودند تا دوام و قدرت دیوار را افزایش دهند.قسمت اعظم این دیوار که امروزه شاهد آن هستیم، در زمان امپراطوری “مینگ” ساخته شد. که از گذرگاه shanhaiguan در شرق چین شروع شده و تا گذرگاه jiayuguan در غرب ادامه دارد که در این میان از استان های Liaoning ، Hebei ، Beijing ، Tianjin ، Shanxi ، Inner Mongolia ، Ningxia ، Shaanxi و Gansu عبور می کند.

دیوار چین که یکی از هفت اعجاز جهان شمرده می شود ، در جهان به لحاظ زمان ساخت طولانی ترین و بزرگترین مهندسی تدافعی نظامی در قدیم است . این دیوار در نقشه جغرافیایی چین ۷۰۰۰ کیلومتر امتداد یافته است. در تاریخ دو هزار و اندی ساله چین، حکمرانان دوران مختلف به ساخت دیوار چین پرداختند . تا اینکه طول دیوار به ۵۰ هزار کیلومتر رسید. این میزان معادل گردش به دور کره زمین است .

دیواری که اکنون مردم مشاهده می کنند ، دیوار متعلق به سلسله مینگ (سال ۱۳۶۸ – سال ۱۶۴۴ ) است از غرب به دروازه ” جایو گوان ” در استان گان سو چین و از شر ق به ساحل رود یالو جیان در استان لیائو نینگ در شمال شرقی چین منتهی می شود و درمیان آن ۹ استان- شهر و ناحیه خود مختار به طول ۷۳۰۰ کیلومتر وجود دارد و مردم آن را دیوار طولانی می نامند. . دیوار چین معمولا با آجرهای بزرگ و سنگ مستطیل ساخته شده و در وسط آن خاک و خرده سنگ ریخته شده و ارتفاع آن ۱۰ متر است در پهنای دیوار برای عبور چهار اسب کافی است و در یک ردیف عرض آن ۴ -۵ متر است تا در زمان انتقال غلات و سلاحها مشکلی ایجاد نشود . دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت میلیونها چینی در دوره باستان چین است . این اثر پس ازهزاران سال از بین نرفته و دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است .

این بنای عظیم را از فضا و با چشم غیر مسلح در زمانی که سطح جو از غبار و سطح زمین از ابر عاری باشد می توان دید.

این میدان در مرکز شهر پکن قرار گرفته است و به عنوان بزرگترین میدان شهری دنیا با مساحت ۴۴۰.۰۰۰ متر مربع (حدود ۱۰۹ هکتار) شناخته شده است که با این ابعاد میتوان برای ۱۰.۰۰۰.۰۰۰ چینی خانه تهیه نمود.این میدان با هزاران گل پر زرق و برق زیبا تزئین شده است و رقص پرچم کشور چین در باد و در میان لین گلها چیزی است که هیچ گردشگری آن را از دست نمی هد.این میدان با بزرگ با بناهای متعددی مانند بنای قهرمانان سالن یادبود مائوتسه تونگ موزه ملی چین وتالار بزرگ خلق چین احاطه و تزئین شده است که روزانه هزاران گردشگر را به خود جلب می کند.

در مرکز این میدان بنای یادبود قهرمانان کشور با ۳۷.۹۴ متر ساخته شده از سنگ گرانیت به یاد قهرمانان ملی چین چشم هر بیننده ای را به خود خیره میکند.

برج معروف تیان آن من یا بنای ممنوعه در جنوب این میدان در سال ۱۴۱۷ در دوران سلسله مینگ (۱۶۴۴-۱۳۶۸) ساخته شده است که در آن زمان بر اساس بیانیه ای مردم عادی از ورود و بازدید به این کاخ ممنوع شدند.

همچنین در جنوب میدان سالن یادبود مائو تسه تونگ اولین رئیس جمهور چین قرار دارد که بشدت توسط مردم چین مورد احترام و تحسین است.این بنا در سال ۱۹۷۷ ساخته شده و دارای ۳ قسمت متفاوت سامل سالن اصلی سالن شمال و جنوب می شود که جسد مائو تسه تونگ در تابوتی بلورین در سالن اصلی به نمایش عموم گذاشته شده است.

در شرق این میدان موزه ملی چین که گنجینه بسیار بزرگی از تاریخ فرهنگ و تمدن کشور چین است قرار دارد.این موزه شامل بیش از ۳.۰۰۰.۰۰۰ میلیون اثر تاریخی و ۴۵۰۰ مقاله و سند تاریخی است که تاریخ فرهنگ و تمدن درخشان چین را به نمایش می گذارد.

در غرب این میدان تالار بزرگ خلق چین قرار دارد که در سال ۱۹۵۹ ساخته شده است و مساحتی در حدود ۱۷۰.۰۰۰ هزار متر مربع را شامل می شود.این بنا به دلیل برگزاری کنگره خلق چین به تالار بزرگ خلق نامیده میشود.این بنا یکی از ساختمانهای با شکوه میباشد که در بدو ورود ستونهای بلند مرمر سفید با لوسترهای کریستال بزرگ چشم هر بیننده ای را به خود خیره می کند.

این آرامگاه در منطقه Changping در ۵۰ کیلومتری شمال غرب شهر پکن قرار گرفته است.این آرامگاه شامل مجموعه ای از ۱۳ آرامگاه از پادشاهان سلسله مینگ (۱۳۶۸-۱۶۴۴) می باشد که در مجموع شامل ۷ معبد برای Concubines و یک قبر برای eunuchs که در مجموع این منطقه را به یکی از معروفترین معابد دنیا مبدل کرده است که همه ساله میلیونها گردشگر از این محل بازدید میکنند و باعث گردید که در سال ۲۰۰۳به ثبت جهانی یونسکو برسد.این سیزده آرامگاه از لحاظ سبک معماری و تزئینات کاملا مشابه و یکسان هستند و تنها تفاوت آنها در اندازه آنها می باشد.بزرگترین آنها معبد چانگ لینگ(Changling ) و کوچکترین آن معبد یونگ ( Yongling( میباشد.تمامی این معابد توسط مسیری به نام راه مقدس به یکدیگر مرنبط می شوند.قدیمی ترین معبد آرامگاه چانگ می باشد که در سال ۱۴۰۹ و به مدت چهار سال احداث گردید که محل دفن Zhu Di سومین امپراطور سلسله مینگ میباشد این معبد دارای ۳ حیاط میباشد که کف و سالنهای آن با کاشیهای لعابدار تزئین شده است. این ساختمان یکی از بزرگترین ساختمانها و معابد چوبی چین است.

آرامگاه Dingling تنها آرامگاه این مجموعه است که عملیات باستانشناسی بر روی آن انجام شده است که آثار به دست آمده نیز در همان محل نمایش داده می شود.

در قسمت پشت این معبد دالان زیرزمینی وجود دارد که از طریق آن بازدیدکنندگان می توانند به بخشی از کاخ وارد شده و از آثار تاریخی آن بازدید به عمل بیاورند .

این پارک در منطقه Xicheng واقع شده و دارای سابقه ای ۱۰۰۰ ساله است که در طول ۵ سلسله حکومتی به ترتیب زیر ساخته و نگهداری شده است:the Liao (916-1125)

the Jin (1115-1234)

the Yuan (1271-1368)

the Ming (1368-1644)

the Qing (1644-1911)

مساحت کل این باغ ۶۹ هکتار که نیمی از این باغ توسط آب احاطه شده است و کل این مجموعه به چهار قسمت متفاوت با اسامی گوناگون تقسیم می گردد.

از قسمتهای مهم این پارک می توان به معبد Yong’an اشاره کرد که بزرگترین مجموعه این پارک است و به معبد صلح نیز موسوم میباشد. این معبد از چندین سالن برج نگهبانی و دیوار حائل است.این معبد محلی برای عبادت خدایان مختلف بوده است

سمبل این پارک معبدی لامائی است که در بالاترین نقطه پارک قرار گرفته است و ۳۶ متر ارتفاع دارد و در سال ۱۶۵۱ ساخته شده است و ۲ قطعه از بدن بودا در این محل نگهداری می شود. در قسمت غرب این معبد محل استراحت و زندگی پادشاهان سلسله Qing بوده است.

در قسمت جنوب پارک شهر مدور قرار دارد که بوسیله دیواری احاطه گردیده است.سالن Chengguang که با کاشیهای لعاب دلر رنگارنگ تزئین گردیده است و پادشاهان سلسله مینگ از این محل مراسم های مختلف و گوناگون از جمله آتش بازی را تماشا می کرده اند. و یک مجسمه بودا از جنس سنگ یشم مرغوب در سالن اصلی این کاخ قرار دارد.

یکی از مهم ترین و زیبا ترین قسمتهای این پارک سالن ۹ اژدها و ۵ اژدها است که باید دیده شود.گفته میشود که سالن ۵ اژدها محلی بوده است که خدایان مونث برای ماهیگیری و تفریح از آن استفاده می کرده اند و این سالنها بوسیله یک پل که بشکل اژدهائی در حال شنا کردن میباشد به یکدیگر متصل می شوند.

سالن ۹ اژدها در سال ۱۷۵۶ ساخته شده است دیوارهای این سالنها بوسیله آجرهای لعابدار رنگارنگ و همچنین۱۳۷۶ مجسمه کوچک بودا تزئین شده اند که جلوه بسیار زیبائی را به این محل داده است .

این معبد یکی از بزرگترین و بهترین معابد حفظ شده در شهر پکن است که متعلق به سال ۱۶۹۴ و سالهای حکومت سلطنت Qing (1644-1911) می باشد و به عنوان محل استراحت و زندگی امپراطور Yongzheng ( سومین پادشاه این سلسله ) بوده است.این معبد در سال ۱۷۴۴ به طور کلی تغییر کاربری داده و به یک معبد تبدیل میگردد.مساحت این معبد ۶۶.۴۰۰ متر مربع است که به عنوان یک کاخ کوچک با کاشیهای لعاب دار زرد رنگ و سقفی قرمز رنگ با کاشیهای نفیس می باشد.

براساس معماری کهن وسنتی کشور چین هر یک از عناصر معماری این معبد در تقارن با سالن اصلی است که در محور شمال به جنوب قرار گرفته است این معبد دارای ۵ سالن اصلی است که در اطراف حیاط اصلی جنوبی قرار گرفته است این سالنها به ترتیب عبارتند از: سالن پادشاه آسمانی سالن هماهنگی سالن صلح سالن برکات سرمدی و سالن چرخ دارما این معبد مجموعه کاملی از انواع معماریهای دوره های مختاف حکومتی مانند Han, Manchu, Mongolian Tibetan می باشد که به شکوه معماری این معبد افزوده است.

حیاط جنوبی:

در حیاط جنوبی یک دیوار بزرگ و ۳ ساختمان به سبک معماری چینی به نام Pailou توجه هر بیننده ای را به خود جلب می کند و نوید ورودی ساختمان معبد را به بیننده می دهد.بعد از یک پیاده روی از طریق مسیر سلطنتی به دروازه Zhaotai خواهید رسید که دروازه ورودی به حیاط شمالی است.جائی که یک برج ناقوس و یک برج دیده بانی نظاره گر ورود بازدید کنندگان است.

سالن پادشاهان آسمانی:

این سالن در حقیقت یک ورودی به چهار سالن دیگر می باشد.در چهار گوشه این سالن زنگهائی که بر روی آنها به زبان سنسکریت نوشته هائی وجود دارد باعث تزئین سالن گردیده است و همچنین بر روی درهای این سالن اشعاری نوشته شده است که بر زیبائیهای این سالن افزوده است و فضائی روحانی را به این سالن بخشیده است.نام این معبد از تصاویر چهار پادشاه که در این معبد وجود دارد گرفته شده است.در مرکز این سالن مجسمه Maitreya قرار دارد که با مهربانی به هر بیننده ای لبخند می زند.

سالن هماهنگی و صلح:

اگر در بیرون از پله های سالن پادشاهان بایستید در مقابل شما حیاطی قرار می گیرد که حیاط سالن هماهنگی و صلح است سالنی که خود دارای ۴ بخش دیگر است.در این سالن ۳ مجسمه بودا قرار گرفته است که به نامهای زیر خوانده می شود:

Sakyamuni بودای حال Kasyapa بودای گذشته و Maitreya Buddha یا بودای آینده

در مقابل این سالن تپه ای قرار دارد که دارای ارزش زیادی بوده و به عنوان یکی از مقدسات بودا محسوب می گردد.

چهار سالن دیگر محلی هستند که لاما در آن دروس مختلف مانند بودیسم باطنی پزشکی نجوم جغرافیا و غیره را می آموخته است.در حیاط این قسمت یک دیگ مسی مخصوص پخت و پز قرار دارد که متعلق به سال ۱۷۴۷ میباشد و جزء آثار تاریخی بسیار نفیس پکن و چین می باشد.

تالار برکات سرمدی:

این سالن درست در کنار حیاط امپراطور Yongzhen قرار دارد یعنی زمانی که وی یک شاهزاده بود.۳ تصویر از بودا جلوه ویژه ای به این سالن داده است این تصاویر عبارتند از :

Amitabha یا بودای زندگی ابدی بودای پزشکی و بودای شیر که ۲ تصویر از بودای Tara با عنوان سبز و سفید از دیگران مهم تر است و نیز تصویر سبز آن کاملا استثنائی بوده که از ۴۰۰۰ قطعه ابریشم و در رنگهای مختلف ساخته شده است.

سالن چرخ دراما:

این سالن محلی است که لاما در آن مراسم مذهبی را اجرا می کرده است و همچنین کتاب sutra را در این محل می خوانده است.در این سالن مجسمه ای از Tsong Khapa قرار دارد که به عنوان پدر کلاه زردان بدائیان تبت می باشد.

بر روی دیوارهای این معبد تصاویر زیبائی وجود دارد که شرح کاملی از زندگی و احوالات Sakyamuni یکی دیگر از رهبران بودائی به بازدیدکننده می دهد.همچنین در این قسمت برخی از کتب و اسناد بودائی به نمایش گذاشته شده است.

سالن شادی بی نهایت:

این سالن آخرین سالن از مجموعه سالنهای این معبد هستند که در بالاترین قسمت این معبد قرار گرفته است و در ۳ طبقه و ۲ غرفه کوچکنر است.در سالن اصلی این قسمت مجسمه ای از Maitreya قرار دارد که به عنوان هدیه ای از طرف Dalai به پادشاه Qianlong فرزند امپراطور Yongzheng بوده است.این مجسمه بسیار زیبا از یک درخت صندل بسیار نادر تهیه شده است .یکی دیگر از زیبائیهای این ساحل دیواری است که بر روی آن تصویر ۹۹ اژدها منبت کاری شده است و از ارزش بسیار زیادی برخوردار است.

این موزه در شرق میدان تیان آن من قرار گرفته است و مرکز نمایش تاریخ و هنر مردم چین می باشد . این مرکز در سال ۱۹۵۹ تاسیس و در سال ۲۰۰۳ مورد بازسازی مجدد قرار گرفته است. این موزه با ۶۵۰۰۰ متر مربع مساحت دارای ۲ بخش متفاوت می باشد:۱- موزه انقلاب مردم چین در بخش شمالی

۲- موزه تاریخ چین در قسمت جنوبی.

این موزه پس از بازسازی و تعمیرات در سال ۲۰۰۳ به ۱۹۱.۹۰۰ متر مربع افزایش مساحت داد.

این موزه شامل آثار تاریخی چین از دوره Yuanmou Man (یک و نیم میلیون سال قبل) تا Qing Dynasty (آخرین امپراطوری) می باشد. این موزه شامل ۶۲۰.۳۸۵ قطعه اثر تاریخی می باشد که در بخشهای متفاوت به نمایش گذاشته شده است.یکی از شاخص ترین آثاری که در این موزه به نمایش گذاشته شده است شیء به شکل گلدان می باشد که متعلق به ۳۰۰۰ سال قبل بوده و بزرگترین اثر برنزی دنیا می باشد.

این پل در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی پکن قرار دارد و به پل Guangli نیز موسوم می باشد که ۲ ساحل رودخانه Yongding را به یکدیگر متصل می کند.این پل قدیمی ترین پل پکن و جهان می باشد.این پل در سال ۱۱۸۹ و توسط سلسله Shizong ساخته شد این پل بر اثر سیلابهای سخت رودخانه چندین بار تخریب گردید که در سالهای ۱۴۴۴ و ۱۶۹۸ بازسازی کلی گردید. این پل ۲۶۰ متری دارای ۱۱ قوس و دهانه می باشد. از ویژگیهای جالب و زیبای این پل ردیف شیرهای سنگی در دو طرف پل می باشد که تعداد آنها به ۴۸۵ عدد می رسد و هیچ یک از این شیرها با یکدیگر مشابه و مساوی نیستند و با یکدیگر متفاوت می باشند که بر اساس نظر اهالی و مردم شهر این شیرها هستند که از پل محافظت می کنند.

یکی از ویژگیهای تاریخی این پل اجرای مراسم ماه پاییز بر روی این پل بوده است که از روی پل دارای نما وویژگی خاصی در آسمان و تصویر آن بر روی رودخانه بوده است.

این پل در اصل به نام Guangli می باشد اما مردم پکن و اهالی اطراف پل آن را به نام Lugou Qiao یا Reed Ditch Bridge نیز می خوانند و در دوران کهن گذشته آن را یکی از ۸ منظر بزرگ چین می شناختند که در ائایل صبح انعکاس نور خورشید در آب رودخانه تصویر بسیار زیبائی از پل و معماری آن را به ترسیم در می آورد.

این پل همچنین از این جهت به پل مارکوپلو موسوم است که وی در سفر خود به پکن از این پل بازدید نموده و شرحی از آن را به رشته تحریر درآورده است.

معبد زنگ بزرک یا Da Zhong Temple که در لفظ عامه مردم به Jue Sheng Temple نیز موسوم است یکی از معابد بودائی قدیمی است که در جاده Beisanhuan واقع گردیده است. ین معبد قدیمی در سال ۱۷۳۳ و در زمان حکومت امپراتور Yongzheng از سلسله حکومتی(Qin (1644-1911 تاسیس گردید.این معبد قدیمی دارای زنگی بسیار بزرگ می باشد که شهرت اصلی این معبد از این زنگ گرفته شده است این زنگ دارای ۴۶ تن وزن و ۵.۵ متر ارتفاع می باشد که می تواند صدای زنگی به بزرگی ۱۲۰ دسیبل را ایجاد نماید و صدای آن تا فاطله ۵۰ کیلومتری در محیط سکوت نیمه شب شنیده شود. از ویژگیهای معروف این زنگ نه به خاطر وزن زیاد یا صدای بسیار بلند آن بلکه به خاطر مشخصات ۲۳۰.۰۰۰ بودائی است که بر روی آن ثبت شده است.

این معبد در جنوب غربی مرکز شهر پکن واقع شده است و یکی از معابد معروف بازسازی شده این شهر است . این معبد ابتدا در سال ۶۵۴ و در دوره حکومت خاندان Tang و بوسیله امپراطور Li Shimin ساخته شد که سپس در دوره سلطنت Zhengtong (1436–۱۴۴۹) و خاندانMing مورد بازسازی مجدد قرار گرفت. مساحت این معبد ۶۷۰۰ متر مربع می باشد که دارای آتار نفیس تاریخی و معماری در داخل خود مانند کنده کاریها و حجاریهای نفیس از جنس برنز شیر سنگی بزرگ و زیبا مجسمه بودا و سایر قسمتهای معبد که بسیار جذاب و دیدنی می باشد. همچنین این معبد دارای بیشترین آثار خطی موجود بودائی از دوره حکومتی خاندان Ming و Qingمی باشد که در نوع خود بسیار ارزشمند و قابل توجه می باشد. معماری این بنا از جمله معماریهای ناب چینی است که ساختمان اصلی در مرکز حیاط قرار گرفته است و سایر بناها در اطراف بنای اصلی گسترده شده اند که عبارتند از دروازه معبد آسمانی سالن پادشاه سالن اصلی سالن بزرگ برج زنگ و غیره.برخی از مجسمه های تزئینی در این معبد از جمله زیباترین و با ارزش ترین مجسمه های چین می باشد.

مجسمه غول پیکر بودای لشان از دیدنی های چین است که واقع در سی چوان یکی از شهر های دیدنی چین، بزرگترین پیکره سنگی بودای موجود در جهان است. بودای لشان مجسمه ای است در هیئت می تریا ، پابرهنه با گوش هایی آویزان، موهایی آراسته به صورت مارپیچ و گیس مانند، قفسه سینه ای برآمده و در معرض نمایش و دستانی که روی زانوان تکیه داده شده است. در زیر پای این مجسمه یک رودخانه عبور می کند.این مجسمه یکی از مکان های دیدنی چین است .تریا در سنت بودایی شخص بودای اینده است که برای راهنمایی و موعظه ظهور خواهد کرد. ریشه اصلی این کلمه سانسکریت بوده و به معنای دوستی است. پرستش می تریا در قرون چهارم تا هفتم بین پیروان بودا متداول بوده و تصاویر مختلفی از او همه جا وجود داشته است. در بین آن تصاویر بودای لشان، دیدنی ترین آنهاست. مجسمه غول پیکر بودای لشان که یکی از جاذبه های دیدنی جین است از لحاظ شهرت هم پای مجسمه های ایستاده بودا در بامیان افغانستان است که همه آنها به عنوان میراث فرهنگی بشری حفظ و نگهداری می شوند. ارتفاع دو مجسمه بودای بامیان در افغانستان در حالت ایستاده ۳۸ و ۵۳ متر است که از لحاظ ارتفاع دومین و سومین مجسمه های سنگی بودا در دنیا هستند .