ارزش‌ها

مردم فرانسه به ملت و دولت خود افتخار می‌کنند و معمولا هرگونه نظر منفی راجع به کشورشان، آنها را می‌آزارد. گردشگران و به ویژه آمریکایی‌ها، اغلب این طرز رفتار در قبال خارجی‌ها را بی ‌ادبانه می‌دانند. بنابر تعریف فرهنگ لغت مریام-وبستر، اصطلاح «شووینیسم» (chauvinism) به این معنا که هم‌ جنسان، هم ‌میهنان و هم ‌نژادان شما از سایر افراد بهتر هستند، در فرانسه و در سال ۱۸۵۱ بر سر زبان‌ها افتاد. با اینکه زنان نقش مهم‌تری در زندگی خانوادگی و تجارت بازی می‌کنند، اما هنوز هم بسیاری به این مساله به‌عنوان یک فرهنگ مردسالارانه نگاه می‌کنند. همچنین، مردم فرانسه عاشق عشق و هیجان هستند.
دو روسی می‌گوید: «از حوالی قرن شانزدهم میلادی، فرهنگ در اروپا تبدیل به اصطلاحی برای رشد ذهن، هوش، دانش، یادگیری، نوآوری، و روش‌های قابل‌قبول رفتاری شد.» فرانسوی‌ها عاشق فرهیختگی هستند و به این واقعیت می‌بالند که حتی فضاهای عمومی آنها هم حال و هوای فرهنگی دارند. آنها به برابری یا به قول خودشان égalité باور دارند، تا جایی که برابری، بخشی از شعار این کشور است: «آزادی، برابری، برادری». بسیاری می‌گویند فرانسوی‌ها برای برابری اهمیت بیشتری نسبت به آزادی و برادری قائل هستند.

غذاهای فرانسوی

غذا بخش اصلی زندگی در تمام طبقات اجتماعی فرانسه را تشکیل می‌دهند و در شام‌های طولانی، لذات اجتماعی بیشتری وجود دارد. با اینکه روش‌های آشپزی در فرانسه تا حد زیادی متحول و سبک‌تر شده، اما هنوز هم بسیاری از افراد، آشپزی فرانسوی را با سس‌های فراوان و آماده ‌سازی‌های زیاد مرتبط می‌دانند. برخی از غذاهای کلاسیک فرانسوی عبارتند از بوف بورگینیون – غذایی از گوشت گوساله که تفت داده می‌شود، به همراه آش گوشت گوساله و سیر، پیاز و قارچ – کوک او ون (coq au vin)، غذایی تهیه شده از جوجه، بریده‌هایی از چربی خوک، قارچ، پیاز و سیر.
اما در حال حاضر، آشپزی سنتی فرانسوی رو به افول است، به طوری که بنابر گزارش نیویورک تایمز، هفتاد درصد از رستوران‌ها در فرانسه به جای غذاهای تازه که بخش مهمی از فرهنگ فرانسوی است، از غذاهای آماده استفاده می‌کنند.

لباس

پاریس مرکز بسیاری از خانه‌های سطح بالای مد همچون دیور ، هرمس، لوئی ویتون و شانل است. بسیاری از فرانسوی‌ها لباس‌های شیک و مجلسی و در عین حال مد روز می‌پوشند. لباس ‌های معمول شامل لباس‌های زیبای زنانه، کت و شلوار مردانه، کت ‌های بلند، روسری و کلاه بره می‌باشند. عبارت «اوت کونتور» با مد فرانسوی مرتبط است و تقریباً به معنی پوشیدنی ‌های مرغوبی است که با دست یا به صورت سفارشی آماده می‌شوند. در فرانسه، این عبارت تحت محافظت قانون قرار دارد و تعریف آن توسط اتاق بازرگانی پاریس مشخص شده است. اوا دومجیان که یک نویسنده در زمینه مد است، در وبلاگ خود می‌نویسد: «برای اینکه یک خانه مد اجازه داشته باشد خودش را خانه کونتور بخواند یا از عبارت اوت کونتور در تبلیغات یا هر جای دیگری استفاده کند، باید از قوانین زیر تبعیت نماید: مشتریان خصوصی داشته باشد که به آن سفارش دوخت لباس می‌دهند، دارای یک کارگاه در پاریس باشد و حداقل پانزده نفر را در استخدام تمام‌ وقت خود داشته باشد، هر فصل مجموعه‌ای از لباس‌های خود را به مطبوعات فرانسه ارائه نماید که شامل دست کم سی و پنج لباس جدید در خصوص لباس روز و شب باشد.»

هنر فرانسوی

هنر در هر جای فرانسه به چشم می‌خورد؛ به ویژه در پاریس و دیگر شهرهای بزرگ آن. همچنین، اثرات گوتیک، روکوکوی رومی (Roman Rococo) و همچنین کارهای نئوکلاسیک نیز در بسیاری از کلیساها و دیگر ساختمان‌های عمومی دیده می‌شوند. تعداد زیادی از هنرمندان مشهور تاریخ از جمله کلود مونه، ادگار دگا و کامیل پیسارو در پاریس در پی حس و الهام هنری بودند و به نهضت امپرسیونیسم شدت و شتاب بخشیدند.
موزه لوور در پاریس، در زمره بزرگترین موزه‌های جهان و مرکز بسیاری از آثار هنری معروف است؛ از جمله مونالیزا و ونوس میلو.

تعطیلات و جشن‌ها

فرانسوی‌ها تعطیلات سنتی از جمله کریسمس و عید پاک را جشن می‌گیرند. آنها روز اول ماه مه یعنی روز کارگر را هم گرامی می‌دارند. همچنین، روز هشتم مه، به مناسبت «پیروزی در اروپا»، یادآور پایان دشمنی‌ها در اروپا در جنگ جهانی دوم است. روز باستیل نیز در روز ۱۴ ژوئیه جشن گرفته می‌شود؛ چون روزی است که مردم به قلعه باستیل یورش بردند و آغاز انقلاب فرانسه را رقم زدند.